Sayın Rızai, sizin grubun faaliyetleri nereden başladı ve nasıl şekillendi?

Bu grup aslında yıl ۴۵'te kaydedilip faaliyete geçti; ancak babam kurucu olarak yıl ۴۲ ve ۴۳'ten itibaren bu sektöre girmişti. O zamanlar İran'da sinema koltukları üretilmiyordu ve çoğunlukla Amerikan ve genellikle İngiliz firmalarından ithal ediliyordu ve kendileri de montajını üstleniyorlardı. Aynı dönemde babam büyük bir mobilya ve koltuk fabrikasında çalışıyordu ve o fabrikanın ünü ve itibarı nedeniyle, kendisi ithal ettiği birkaç koltuğun montajı için oraya bir kişi başvuruyor. Konu inceleniyor ve sonunda babam o koltukların montajını, elbette büyük zorluklarla, gerçekleştiriyor.

Babamın sinemayı çok sevdiğini hatırlıyorum; o günlerden, o koltukların montajından sonra onlara bakıp kendi kendine şöyle dediğini anlatırdı: «Buna iş denir!».

Bu ilk deneyimden sonra, yavaş yavaş başka montaj siparişleri de almaya başlıyorlar ve sonunda onlara aynı tür koltukları üretme teklifinde bulunan biri çıkıyor. Onlar da kabul ediyor ve sonunda yaklaşık ۲۰۰ ile ۳۰۰ arasında yabancı örneklerine benzer koltuk üretmeyi başarıyorlar ve bunları kendileri salonda monte ediyorlar.

Bu süreç zamanla devam ediyor ve babamın o fabrikayla işbirliği yavaş yavaş genişliyor, ta ki bazı sorunlar ortaya çıkıp bu işbirliğini aksatıyor.

Hangi sorunlar?

Örneğin, babamın söylediğini hatırlıyorum, o dönemde sinema sahipleri genellikle zengin insanlardı ve çoğu da saraya bağlıydı, bu nedenle sık sık konumlarını ve nüfuslarını kötüye kullanıyorlar ve yaptıkları iş için para ödemiyorlardı; bu konuda da bir şey yapılamıyordu. Bu durum sonunda o fabrikanın sahibinin bu işi sürdürmekten vazgeçmesine neden oldu; ancak babam, sahip olduğu ilgi nedeniyle bağımsız olarak bu işe devam etti ve aslında ۶ ay boyunca o fabrikanın yöneticisiyle ortaklık yaptı; ama sonunda bu ortaklık yıl ۴۶'nın sonlarında sona erdi ve babam “Rız Ko” şirketini kendi adına kaydedip kurdu.

Her halükarda, babam hakkında dürüstçe söyleyebilirim ki o İran sinema koltuklarının babasıdır ve yıl ۵۷'ye kadar hayatta olduğu sürece bu işe devam etti; ancak bu faaliyet, devrimden sonra daima birçok iniş çıkışla birlikte olmuştur.

Eğer mümkünse, bu iniş çıkışlardan birine değinebilir misiniz?

Bildiğiniz gibi, devrimden sonraki ilk günlerde, maalesef önceki rejimde sinemalara karşı olan olumsuz bakış nedeniyle birçok sinema ateşe verildi. Ta ki İmam Humeyni (ra) bir konuşmasında sinemanın özünde kötü olmadığını ve iyi filmler gösterildiğinde faydalı olabileceğini belirtene kadar. Bu konuşmadan sonra o süreç değişti, ancak çok geçmeden ülke savaşın içine girdi; gerçek şu ki savaş döneminde daha önemli meseleler gündeme geliyor.

Bu nedenle sinemada bir durgunluk dönemi oluştu ve yavaş yavaş İran'ın savaşta kazandığı zaferlerle birlikte sinema koşullarını kontrol altına alarak kendini yeniden buldu. Diğer taraftan, yıl ۶۲ civarında, yavaş yavaş ülke genelinde konuşmaların tamamlanması için konferans salonları inşa etme ihtiyacı doğdu ve bu da faaliyetlerimizi etkiledi ve biz de konuşma salonları inşa etme yaklaşımıyla faaliyetlerimize yeniden başladık.

Savaşın sona ermesi ve inşa döneminin başlamasıyla birlikte, tüm kuruluşların ve kişilerin görüşlerinin dikkate alınması, konuşma ve konferans salonlarının inşasında önemli bir canlanma sağladı. Yıl ۷۸'de babam vefat etti ve ben de onun yanında üretim müdürü olarak bu grubun yönetimini üstlendim.

Görünüşe göre, şirketin faaliyet süreci bu yıllar içinde önemli değişiklikler geçirmiş ve büyük bir gelişim göstermiş?

Evet, sinema koltuklarının montajı ve üretimiyle başlayan o eski hikaye, şu anda projelerin temel aşamasını gerçekleştirdikten sonra, salonun tasarım ve uygulama aşamalarının tamamını sonuna kadar gerçekleştirdiğimiz bir aşamaya geldi. Özellikle sinema salonları için en önemli unsur ses yalıtımıdır ve bu durum, birkaç salon yan yana inşa edildiğinde daha da belirgin hale gelir; çünkü bir salondan diğerine sesin geçmemesi gerekir. Ayrıca ses akustiği konusu da gündemdedir.

Dünya deneyimleriyle kıyaslandığında, İran'daki salonlarımızı nasıl değerlendiriyorsunuz?

Şunu söylemeliyim ki, dünya çapında sektörümüzün yaklaşık ۷۰% rakiplerini yakından gördüm ve fabrikalarını ziyaret ettim, ayrıca yerli firmalarla da tanışıklığım ve yakın ilişkim var.

Bu nedenle, İran'daki amfi tiyatro salonlarının, dünyada özel olan salonlardan biri olduğunu düşünüyorum. Tıpkı halı, antep fıstığı ve safranımız gibi. Elbette bu benim kişisel hissimdir ve dünyanın en iyi amfi tiyatro salonlarını inşa ettiğimizi iddia etmek istemiyorum; ancak cesurca söyleyebilirim ki dünyanın en iyileri arasındayız.

Ancak amfi tiyatro salonlarımızın en büyük sorunu çok amaçlı olmalarıdır ve bu nedenle her zaman işverenlerle bu konuda sorun yaşıyoruz. Çoğu, ister kamu, ister özel olsun, harcadıkları paranın karşılığında bir salonu farklı etkinliklerde, bazen sinema, bazen tiyatro, bazen konuşma ve bazen de kutlama için kullanabilmeyi bekliyorlar.

Bu çok amaçlı bakış açısı, bir yandan bizi farklı becerilerle tanıştırdı; yani bu alanda dünya çapında tüm üreticilerin uzmanlığını elinde bulunduruyoruz, ancak salonlarımızın hiçbiri uluslararası kalite ve standartlarda değil. Çünkü dünyada bu tüm işlevleri taşıyan bir salon yok.

Sorun şu ki, bu işlevlerin her birinin literatürü farklıdır; örneğin, tiyatroda salonun tüm yüzeyinin sesi yansıtması gerekir çünkü mikrofon yoktur; ancak sinema salonlarında duvarların ses emici olması gerekir.

Şimdi düşünün ki, İran'da sinema için etrafında hoparlörler bulunan salonlarımız var ama aynı zamanda tiyatro da yapılıyor, müzik aletleri için bazı jaklar da yerleştirilmiş ve ayrıca uluslararası konferanslar için çeviri sistemi de mevcut ve nihayetinde konuşma ve oylama için de kullanılabilir olmalıdır. Bu durum işimizi karmaşık hale getiriyor ve tabiri caizse bizi bu meslekte çok yönlü bir alet haline getiriyor; ancak bazı yerlerde zorunlu olarak gerekli standartlar elde edilemiyor. Ancak son zamanlarda işverenlerin bakış açısının değiştiğini görüyoruz ve ülkede tamamen uzman bir bakış açısıyla iyi sinema ve amfi tiyatro salonları inşa ediliyor ve biz de böyle projeler üzerinde çalışıyoruz.

Genel olarak, bu sektörün geleceğini ülkede nasıl görüyorsunuz?

Bugün toplumumuzda yaptırımlar ve ekonomik krizler nedeniyle ortaya çıkan sorunların geçici olduğunu hissediyorum ve bunlar ortadan kalktığında dünyaya söyleyecek çok şeyimiz olacak. Elbette ben doğası gereği iyimser bir insanım ama yine de hislerim ve algım bu şekilde.

Önümüzdeki ۵ yıl içinde İran'da artık çok amaçlı salonlar inşa edilmeyeceğini düşünüyorum; çünkü eğer ilerlemek istiyorsak, ülkemizde dünya standartlarını uygulamaktan başka bir yolumuz yok.

Genel olarak, bu ülkede belki bir veya iki kalem kalmıştır ki ona ulaşmak için hala zamana ve yatırımlara ihtiyaç var. Ancak diğer tüm konular erişilebilir ve eğer bu işte azim gösterirsek, bu malzemelerin ve ekipmanların %۹۰'ından fazlasını İran'da üretebilir ve tasarım ve uygulama aşamasına getirebiliriz.

Dünyanın en iyi sinema koltuğu üreticilerinden biriyiz.

Mutfak tuzları: Farklı türleri ve aralarındaki farklar

LSF yapısı nedir ve ne gibi avantajları vardır?

Sağlık elması olan ürünlerin orijinalliğini tespit etme yöntemleri

İki brülörlü SCM-R-02 ray kesim makinesi: Metallerde hassasiyet ve verimlilik